مي توان به جرات گفت حدود 100 ميليارد كهكشان در جهان هستي وجود دارد كه هر يك از آنها از 10 ميليون تا 10 تريليون ستاره را در خود گنجانده اند. خورشيد زمين در مقايسه با اين ستاره ها يكي از كوچك ترين و ضعيف ترين ستاره ها به شمار مي رود و حتي مي توان نام كوتوله زردرنگ را روي آن گذاشت. در واقع در جهان هستي مقادير ترسناك و عظيمي از ماده مرئي وجود دارد كه انسان تنها قادر به مشاهده دو درصد از آن است. وجود اين مقدار ماده به دليل نيروي گرانش آنها پيش بيني مي شود و ماده تاريك نيز كه مقدار آن شش برابر جرم ماده مرئي تخمين زده مي شود بخش نامرئي جهان را تشكيل داده است. به گزارش مهر به نقل از منابع علمي جهان وجود انرژي تاريك به عنوان بخشي ديگر از جهان كه در واقع مابقي جهان را تشكيل داده است، موضوع را پيچيده تر خواهد كرد. اين نوع انرژي با گسترش سريع جهان در ارتباط است و به همراه ماده تاريك همچنان ناشناخته باقي مانده است.

در اتم ها، 9999999999999/99 درصد فضا، خالي است و به همين دليل در صورتي كه تمامي اتم ها را به گونه يي به هم بفشاريم كه فضاي خالي ميان آنها از بين برود، يك قاشق چايخوري يا حجمي برابر يك حبه قند از اين ماده حدود پنج ميليارد تن وزن خواهد داشت: وزني 10 برابر مجموع وزن تمامي انسان هايي كه در حال حاضر در جهان حضور دارند. اين در واقع همان پديده يي است كه در ستاره هاي نوتروني رخ مي دهد و وزن آنها را تا حد غيرقابل باوري افزايش مي دهد.

شگفتي جهان كوانتوم به اثبات رسيده است. آزمايش دو جداره كه نور را در دو حالت موج و ذره به اثبات مي رساند به اندازه كافي عجيب و غيرقابل تصور است به خصوص زماني كه اعلام شود مشاهده نور مي تواند آن را از موج به ذره يا برعكس تبديل كند. اما پديده هاي عجيب تر اين جهان پس از آزمايش «جان ويلر» فيزيكدان در سال 1978 خود را نمايان كرد. آزمايش وي نشان داد مشاهده يك ذره در زمان حاضر مي تواند سرنوشت ذره مشابه ديگري در گذشته را متحول سازد. طبق آزمايش دو جداره در صورتي كه هر يك از پرتوهاي نوري خارج شده از يكي از شكاف هاي صفحه آزمايش را مشاهده كنيد، در واقع پرتو را مجبور كرده ايد خصوصيات ذره يي به خود بگيرد و اگر به هدف برخورد پرتو چشم بدوزيد خصوصيت موج گونه به پرتو نور بخشيده ايد. اما در صورتي كه پس از عبور پرتو نور از شكاف به مسيري كه از آن ناشي شده است، چشم بدوزيد آنگاه است كه پرتو نور مي تواند در هر دوحالت شكل بگيرد. به بياني ديگر زمان حال بر گذشته پرتو نوري تاثير گذاشته است. اين آزمايش در آزمايشگاه تنها چند صد هزارم ثانيه به طول مي انجامد، اما در مشاهده نورهاي ناشي از ستاره هاي دوردست نيز صدق مي كند. در واقع مشاهده اكنون ستاره هاي دوردست مي تواند گذشته چند هزار يا ميليون ساله آنها را تغيير دهد.

فيزيك بدون شك علمي شگفت انگيز است. ذراتي كه وجود ندارند در احتمالات به حساب مي آيند، و زمان متناسب با سرعت حركت شيء تغيير مي كند. نشريه تلگراف، 10پديده عجيب از اين عجايب در علم فيزيك را با كمك تعدادي از كاربران توئيتر و كيهان شناسي به نام «ماركوس چاون» ارائه كرده است كه در ادامه از نظرتان مي گذرد.

خورشيد مي توانست از موز ساخته شده باشد

خورشيد بسيار پرحرارت است زيرا وزن چند ميليارد ميليارد ميليارد تني آن گرانش عظيمي به وجود مي آورد كه در نتيجه هسته ستاره را تحت فشاري غيرقابل تصور گذاشته و در نتيجه فشار بالاحرارت فوق العاده توليد مي كند. در صورتي كه به جاي گاز هيدروژن از ميلياردها ميليارد ميليارد تن موز استفاده مي شد نيز همان ميزان فشار و در نتيجه همان مقدار حرارت در خورشيد به وجود مي آمد. با اين حال با افزايش حرارت، اتم ها با بخش هاي مختلف ساختار ستاره يي برخورد كرده و انرژي اتمي را به وجود مي آورند كه در اينجا تفاوت ميان حضور هيدروژن و موز در ساختار خورشيد آشكار خواهد شد.

رابطه ی قرآن با نجوم
سرعت دقیق نور ۲۹۹۷۹۲۴۵۸ متر در ثانیه است.

یُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ (سوره ی سجده - آیه ی ۵)

« خدا مسائل زمین را از فضا اداره می کند و بعدها (اوامر وی) در شبانه روز معادل هزار سالی که شما می شمارید بطور زیگزاگی بطرف وی بر می گردد».

آیه می گوید که اوامر خدا در روز به اندازه هزار سالی که ما می شماریم به طرف خدا حرکت میکند. منظور آیه از سالی که ما (مسلمانان) می شماریم سال قمری است که مربوط به گردش ماه بدور زمین است. ماه در هر سال 12 بار دور زمین می گردد و در هر 1000 سال 12000 بار. مسافتی که ماه در 12000 بار گردش خود بدور زمین طی می کند ۲۵.83134723 بیلیون کیلومتر است. یعنی اوامر خدا در یک شبانه روز مسافت مزبور را طی میکنند. هر شبانه روز ۸۶۱۶۴.09966 ثانیه است. اگر مسافتی که اوامر خدا در روز طی میکنند را بر ثانیه ها تقسیم کنیم سرعت حرکت اوامر خدا در ثانیه بدست می آید. بترتیب زیر:

۲۵.83134723 (بیلیون کیلومتر) تقسیم بر ۸۶۱۶۴.09966 (ثانیه) = 299792.458 کیلومتر در ثانیه

سرعتی که برای حرکت اوامر خدا در ثانیه بدست می آید 299792.458 کیلومتر در ثانیه است، و این سرعت همان سرعت حرکت نور در ثانیه است.

در رابطه با زیگزاگی حرکت کردن نیز چنانکه می دانیم چیزی در فضا مستقیم حرکت نمی کند بلکه هر چیزی تحت تآثیر نیروی جاذبه کائنات خم می شود. و خم شدن مکرر به این طرف و آن طرف ناشی از نیروی جاذبه کائنات نیز مسیری زیگزاگی برای پدیده ایجاد می کند.

اگرمسافر زمانی به گذشته سفر کند و پدر بزرگش را پیش از آشنایی با مادر بزرگ خود بکشد، به این معنی است که او دیگر نمی‌تواند وجود داشته باشد. به این نکته « پارادوکس پدر بزرگ » می گویند. گروهی از دانشمندان استرالیایی برای نخستین بار از ذرات فوتون نور برای شبیه‌سازی سفر در زمان استفاده کردند، آنها معتقدند در سطح کوانتومی راهی برای جلوگیری از پارادوکس پدر بزرگ یافته اند.

 محققان دانشگاه کوئینزلند به رهبری دکتر مارتین رینگبائر از فوتونها برای شبیه‌سازی ذرات کوانتومی در حال سفر در زمان استفاده و رفتار آنها را بررسی کرده‌اند که احتمالا می‌تواند جنبه‌های عجیبی از فیزیک مدرن را به نمایش بگذارد. دکتر رینگلبر گفت: ویژگی های سفر در زمان با استفاده از موفق ترین نظریه های فیزیکی همانند نسبیت عام اینشتین و مکانیک کوانتومی یک پل ارتباطی بر قرار کرده است. وی افزود “نظریه ی اینشتین جهان را در مقیاس بسیار بزرگ از ستارگان، گرفته تا کهکشان ها و … به بهترین شکل توصیف می کند، در حالی که مکانیک کوانتومی نیز بخوبی جهان را در مقیاس بسیار کوچک مثل اتم ها و مولکول ها شرح می دهد.

 بقیه عکس ومطالب ادامه مطلب

لیزرهایی که بسیار شبیه به نورون‌ها جرقه می‌زنند.

 پژوهشگران فرانسوی موفق به ساخت لیزر کوچکی متشکل از لایه‌های نازکی از نیمه‌رسانا شده‌اند که می‌تواند دقیقاً مانند یک سلول عصبی بیولوژیکی رفتار کند. این گروه نشان داده است که این لیزر تنها هنگامی جرقه می‌زند که ورودی آن درست مانند سلول‌های عصبی مقدار کمی جابجا شود و شلیک‌های پیاپی دستگاه به خوبی در یک زمان از هم تفکیک می‌شوند که این نیز یکی از ویژگی‌های بسیار مهم این نوع سلول‌هاست.

مغز انسان از صد میلیارد نورون تشکیل شده است که هرکدام سیگنال‌های الکتریکی سایر نورون ها را از طریق هزاران پیوند کوچک موسوم به «سیناپس» (synapses) دریافت می‌کنند. زمانی که مجموع سیگنال‌هایی که از سیناپس عبور می‌کند، از مقدار آستانه‌ای تجاوز کند، نورون با فرستادن یک سری ولتاژ آنی به سمت گروهی دیگر از نورون‌ها شلیک می‌کند. بنابراین سلول‌های عصبی می‌توانند برانگیخته شوند: کمتر از یک آستانه‌ی ورودی خاص، خروجی سیستم بسیار ناچیز و خطی است؛ اما در بالای این آستانه، غیرخطی و بزرگ خواهد شد.

بازآفرینی مغز

پژوهشگران مدت‌ها در تلاش بوده‌اند تا سلول‌های عصبی مصنوعی‌ای را بسازند که قادر باشد قدرت پردازش مغز انسان را بازآفرینی کند؛ قسمتی که مربوط به ادراک است و هیچ نظیری برای آن در رایانه‌های دیجیتالی کنونی نیست. اکثر این تلاش‌ها بر روی مدارهای سیلیکونی متمرکز بوده است درحالی که رویکردهای بدیع‌تر نظیر پیوندهای جوزفن (Josephson junctions)کمتر مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

در تازه‌ترین کار به جای الکترونیک بر اپتیک تکیه زده شده است. سیلوین باربی (Sylvain Barbay) و همکارانش از مرکز CNRS در پاریس از یک لیزر میکروپیلار (micropillar laser) برای این منظور استفاده کرده‌اند. این دستگاه استوانه‌ای شکل با ابعادی ناچیز از چندین لایه نیمه رسانا و دو آینه‌ی موازی تشکیل شده و محیطی را پدید می‌آورد که نور با شدت پایین را جذب و نور با شدت بالا را انتقال می‌دهد.

شلیک سریع

پژوهشگران برای نشان دادن ویژگی‌های شبه‌عصبی آن، توانستند با استفاده از یک لیزر دیودی و یک لیزر تیتانیوم-یاقوت سلول‌های عصبی مصنوعی را وادارکنند تا بسیار سریعتر از همتایان الکترونیکی و بیولوژیکی خود عمل کنند به گونه‌ای که بازه‌ی زمانی پاسخ آن‌ها از مرتبه‌ی میلی‌ثانیه باشد.

آن‌ها همچنین توانستند ویژگی اساسی دیگر این سلول‌های مصنوعی، حداقل فاصله‌ی زمانی بین شلیک‌ها ، را شرح دهند. باربی توضیح می‌دهد که بدون این فاصله فعالیت یک نورون با نویز ناشی از سایر پالس‌ها مختل می‌شود. این دستگاه تنها هنگامی شلیک می‌کند که دو پالس ورودی به فاصله‌ی کمتر از 150 پیکوثانیه از یکدیگر قرار داشته باشند. آن‌ها دریافتند که این بازه‌ی زمانی نسبی است و این نشان دهنده‌ی آن است که این سیستم در مورد حالت قبلی خود حافظه دارد. باربی معتقد است که هنوز راه بسیار زیادی تا ساخت رایانه‌ای که بتواند مانند مغز انسان عمل کند، وجود دارد؛ اما مزیت عمده‌ی سیستم آن‌ها ابعاد کوچک و قابلیت ترکیب آن است که ساخت شبکه‌های عصبی کوچک را میسر می‌کند.

نیما حامد ارکانی ایرانی است که سنی در حدود 30 سال دارد، او مدرک لیسانس خود را در ریاضی و فیزیک را از دانشگاه تورنتو در سال 1993 گرفته و پس از آن دکترا را در سال 1997 از دانشگاه برکلی کالیفرنیادریافت کرده است.نیما حامد ارکانی پس از آن در شتابدهنده خطی استنفرد شروع به کار کرد.

در سال   1999به عنوان استاد دانشگاه برکلی مشغول به کار شد. وی در سال 2002 پس از یکسال ملاقات با استادان دانشگاه هاروارد به عنوان استادی در دانشگاه  هاروارد رسید و کمی‌بعد از آن به مقام استادی در تحصیلات پیشرفته در دانشگاه پرینستون رسید. این مقام از سال 1933 تا سال 1955 (زمان مرگ انیشتن) در دست انیشتن بوده که هم اکنون نزد دکتر ارکانی است.در سال گذشته نیز بارها مهمان انستتیو علوم طبیعی بوده و به گفته Peter goddarg مدیر انستتیو : ما با دکتر ارکانی تماس گرفته تا او به جمع استادان ما بپیوندد و او نیز موافقت کرد به گفته وی او یک تصویر ذهنی و یک درک عمیق از ظواهر  تئوری های مدرن دارد و او قرار است نقش یک رهبر را در آزمایش در LHC را داشته باشد. پرفسور Nathan seibery عضو انستتیو علوم طبیعی افزود: درک عمیق او از فیزیک و خلاقیت قابل توجه وی باعث پیشرفت انستتیو خواهد شد. 

دکتر ارکانی همکنون در زمینه فیزیک ذرات، نامی‌برای خود دست و پا کرده است. نظریه انقلابی او در زمینه عملکرد جهان می‌باشد.
دکتر نیما حامد ارکانی (رهبر فیزیکدانان نظری) افکار ما را در مورد فضا و زمان باز کرده و به گفته ایشان جهان حد اقل 11 بعد دارد. این نظریه انقلابی را در فیزیک بوجود خواهد آورد. در تئوری ابر ریسمان  و یا به اختصار ریسمان، تلاش بر این بوده که توضیح دهد ذرات کوچکترین حالت در این جهان نیستند بلکه حلقه هایی که دارای نوسان می‌باشند، که ریسمان نامیده می‌شوند کوچک ترین چیز می‌باشد. در این نظریه ریسمان در  11 بعد نوسان می‌کند و بر خلاف ما که در 3 بعد مکان و یک بعد زمان هستیم. بیشتر مدلها در این تئوری حداقل 7 بعد دیگر را نشان می‌دهد که برای انسان قابل درک نیست. دکتر ارکانی با فیزیکدانانی به نام Dimopoulos و Dvail پیشنهاد کردند که بعضی از این ابعاد بزرگتر از حدی است که قبلا تصور می‌شد و این مدل( ADD (Arkani-Dvail-Dimopoulos نام دارد متاسفانه این ابعاد قابل مشاهده نمی‌باشند، زیرا گرانش تنها نیروی هست که بر آنها احاطه دارد.مخالفت بعضی ها با این تئوری به این دلیل است که نمی‌توان آن را آزمایش کنند. برای مثال، گر شما در ماشین خود نشسته باشید و دستگاهGPS شما روشن باشد، شما می‌توانید سرعت و مکان دقیق خود را در یک لحظه بدانید. ولی این کار در دنیای ذرات غیر ممکن است و شما نمی‌توانید سرعت و مکان یک جسم را در یک لحظه بگویی. 

دانشجویان استرالیایی با ساخت یک خودروی جدید، رکورد جدیدی به نام خود ثبت کردند که این رکورد توسط فدراسیون بین المللی خودرو به تأیید رسید. 

گروهی از دانشجویان دانشگاه نیوگالز در جنوب استرالیا که به پنل‌های خورشیدی علاقه‌مندند، وسیله نقلیه‌ای با فناوری انرژی خورشیدی طراحی کرده‌اند.

این دانشجویان با ساخت این خودرو، رکورد جدیدی به نام خود ثبت کردند؛ این رکورد توسط فدراسیون بین المللی خودرو به تأیید رسید.

این خودرو با یک بار شارژ کامل می‌تواند مسافت 500 کیلومتری را با سرعت متوسط 100 کیلومتر در ساعت حرکت کند؛ باتری یون لیتیوم آن توسط پاناسونیک عرضه شده است که با یک پریز شارژ می‌شود و در هر بار قرار گرفتن در معرض خورشید می‌توان دو ساعت رانندگی کرد.

این ماشین خورشیدی برای سال 2015 به بازار عرضه می‌شود.

این هواپیمای مدل 3 متری با نام کامل جی.ال 10 گریسد لایتنینگ به موتور دیزلی مجهز است که درون کابین هواپیما نصب شده و سوخت مشتق شده از روغن سرخ‌کردنی را برای تولید برق مصرف می‌کند. برق تولیدی نیز برای چرخاندن 10 موتور این هواپیما استفاده می‌شود که 8 تای آن ها روی بال‌ها و 2 تای دیگر روی بالچه‌های عقب نصب شده‌اند.

برای برخاستن هواپیما، بال‌ها و بالچه‌های عقب به وضعیت عمودی می‌چرخند و هر 10 موتور هواپیما، ملخ‌ها را با قدرت تمام می‌چرخانند تا هواپیما به هوا بلند شود و در هوا معلق شود. وقتی هواپیما به ارتفاع مناسب رسید، بال‌ها و بالچه‌ها به وضعیت افقی می‌چرخند و با استفاده از دو موتور انتهای بال به حرکت خود ادامه می‌دهد.

نخستین آزمایش این هواپیما به تازگی با موفقیت انجام گرفته و ناسا امیدوار است در آزمایش‌های بعدی بتواند با تکمیل این ایده به روشی اقتصادی و نوین برای کاهش آلایندگی کربن پروازهای تجاری دست یابد.

برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ‌تر، اینجا را کلیک کنید.